Vorige maand was het weer eens raak op onze main-stream zombie-box. Argos TV kwam met een rapportage over hoe de beelden van de peuter Aylan Kurdi de media begin September in zijn greep hielden.
Destijds betoogde ik in mijn artikel “Een nieuwe dag, een nieuwe hoax, verhaal van Aylan compleet in scene gezet” dat dit hele voorval niets anders dan een hele vieze hoax kon zijn en het gefotografeerde en zogenaamd aangespoelde jongetjes niet anders dan een pop. Nadat dit artikel door nr.1 nujij likes , 1.900 facebook-likes, twitter likes van veel mensen en meer dan 123.000 hits op time2wakup.me nogal een vlucht had genomen vonden onze vrienden van de MSM het niet meer optimaal om Aylan in te zetten voor hun vluchtelingenpropaganda en veranderde het Aylan verhaal in de Nederlandse media van een grote mediahype tot een volledige media black-out , tot vorige maand dan..
Aanvankelijk had ik geen zin om hierop terug te komen en oude poppen uit de zee te halen. Maar gezien de hardnekkige propaganda van zogenaamde mensenrechtenorganisaties in het vluchtelingendebat, zie ik mij toch genoodzaakt hier wat aandacht aan te besteden. Deze documentaire is, ondanks het propagandamateriaal, met name interessant omdat zij onbedoeld aanwijzingen geeft over hoe en door wie dit soort psychologische oorlogsvoerings operaties worden opgezet.
In deze Argos documentaire genaamd “een zee van beelden” worden mensen aan het woord gelaten die betrokken waren bij de verspreiding van de foto. De fotografe van de foto is helaas ziek, maar de chef van het grote persagentschap Dogan Haber Ajansi
dat de foto publiceerde (onderdeel van het grote Turkse Dogan Media netwerk dat oa CNN Türk onder beheer heeft) komt wel voor de camera en bevestigd dat hij de foto’s heeft gepubliceerd, hierop heeft Pieter Bouckaert van Human Rights Watch de foto getwitterd en deze is vervolgens door WashingtonPost en alle grote MainStreamMedia opgepakt.
Trouw was de enige Nederlandse krant die de foto op zijn voorpagina plaatste. Chef avondredactie van Trouw Leo Hoogerwerf en chef beeldredactie Chistina Baart geven aan dat dat dit de allereerste keer is dat een persfoto van een verdronken vluchteling verschijnt die niet is aangetast door verregaande ontbinding en dat dit de reden voor hen was om de foto wel te plaatsen. Foto’s van ontbindende, verdronken vluchtelingen die een paar dagen eerder in Lybië aangespoeld waren zouden ze nooit geplaatst hebben, veel te confronterend. Het is natuurlijk niet verwonderlijk dat dit nog niet eerder gebeurd was, want lijken zinken naar de bodem van de zee en spoelen pas aan als ze flink gaan ontbinden omdat ze dan pas gaan drijven. Journalistiek relevante vragen als: Waarom hebben we dit niet eerder gezien? of Waarom zien we dit nu juist op dit moment?, schijnen bij zowel documentairemakers als Trouw-journalisten niet op te komen. Nee, “de fotograaf was er blijkbaar toevallig net op tijd bij…” Hoe simpel of corrupt kan je zijn? (ik hoop het eerste voor hen, maar vrees het tweede…)
Aidan White, director van Ethical Journalism Network, geeft vervolgens aan dat ze beelden nodig hebben die gecompliceerde vraagstukken snel en simpel bij mensen overbrengen met het beoogde effect en de documentaire gaat er vervolgens op in dat het voor de media vaak moeilijk is om dit effect op te roepen omdat het beeld simpelweg niet aanwezig is, zoals bij de dood van 70 opgesloten, omgekomen asielzoekers in een truck in Oostenrijk.
Daarna gaat Argos in op de effecten van de foto op beleidsmakers, in Engeland zorgde het voor een handtekeningenactie om meer vluchtelingen toe te laten opgezet door The Independent (die naam moet toch wel haast cynisch bedoeld zijn..) en premier Cameron besloot de volgende dag tot toelating van duizenden Syrische vluchtelingen. Volgens de commentator de snelste beleidswijziging in de geschiedenis van het Verenigd Koningrijk op basis van slechts één enkele foto. Over de hele wereld grepen politici de foto aan om het vluchtelingen- of oorlogsbeleid in hun voordeel te doen kantelen.
Vanaf 21 minuten lijkt het even interessant te worden als de documentaire in gaat op de “speculaties over het verhaal achter de foto” De documentairemakers zien zich blijkbaar genoodzaakt in te gaan op het feit dat de foto zeer omstreden is geworden, maar laten (zoals te verwachten viel) na om in te gaan op de argumenten waardoor de foto zeer omstreden geworden is. Zoals vanouds worden mensen die wel vragen stellen weggezet in denigrerende bewoordingen als complottheoretici en als dit soort mensen zich zo misdragen doe je daar volgens de Turkse perschef weinig tegen. Dat elke echte onderzoeksjournalist per definitie een complottheoreticus is en eigenlijk trots op deze benaming zou moeten zijn, komt niet in deze papagaaiende propagandamakers op.
Het meest interessante van deze documentaire is echter dus hoe en door wie deze foto verspreid werd. Pieter Bouckart van HumanRightWatch speelde daarin een belangrijke rol, alsmede de WashingtonPost. Bouckart is een Belg die op zijn 15e met zijn ouders naar de US emigreerde, directeur Emergencies van HumanRightsWatch werd en is volgens zijn CV afgestudeerd op Stanford, gespecialiseerd in oorlogsrecht en is een veteraan betreffende fact-finding missions namens de VN in Libanon, Kosovo, Iraq, Tjetjenië, Iraq enz.
Hij is volgens Human Rights Watch vaste leverancier van verhalen voor de Washington Post en volgens TIME één van de dertig meest invloedrijke personen op het internet.
HumanRightsWatch heette van oorsprong Helsinki Watch en werd als NGO in 1978 na deHelsinki akkoorden door mensen uit de Amerikaanse politieke elite opgericht als instrument in de koude oorlog. Niet omdat deze mensen zo begaan waren met het lot van die arme Oost-Europeanen of Sovjetburgers, maar omdat dit ingezet kon worden als pressiemiddel bij het bereiken van geopolitieke doelen. Jarenlang was het HRW een belangrijk instrument dat in de koude oorlog een niet aflatende (ware of onware) stroom berichten publiceerde over mensenrechtenschendingen in Oost-Europa en de Sovjetunie. Mensenrechten werden zo een belangrijk speerpunt in de psychologische oorlogsvoering van de elite tegen de bevolking.
Committee leden van HRW zijn oa George Soros die nooit te beroerd is voor een staatsgreep in dienst van de elite en Barnett Rubin, directeur van het “Centre for Preventive Action” dat zich onder het mom van mensenrechten inzet om de belangen van de elite veilig te stellen, daarnaast vele andere leden van Counsel on Foreign Relations, het roemruchte Rockefeller instrument. Het zal waarschijnlijk niemand verbazen dat één van de grootste financiers van HRW de Rockefeller Foundation is. Eerlijkheid gebied te zeggen dat Human Rights Watch zich oa ook uitspreekt tegen CIA-martelingen en clusterbommen van Oekraine, maar om enige geloofwaardigheid te behouden is zoiets bij tijd en wijle nu eenmaal wel geboden. In het achterhoofd moet ook rekening gehouden worden dat natiestaten deze overtredingen op hun bordje krijgen en de zogenaamde “mensenrechtenagenda” van deze globalisten zo doorgezet kan worden ten koste van de natiestaten.
De andere bron aangeduid als verspreider van de foto van Aylan is de Washington Post, deze krant staat bekend als CIA bolwerk, van waaruit door hoofdredacteur Philip Graham operation Mockingbird door de CIA werd gelanceerd. Hiermee werd en wordt vrijwel alle relevante output van de Amerikaanse media door de CIA gecontroleerd.
Amnesty International is ook zo’n organisatie dat overgenomen lijkt te zijn door deze globalistische belangen. Waar zij zich eerst wereldwijd inzette tegen marteling en executies is het nu verworden tot hetzelfde riedeltje van vluchtelingenpromotie en Rusland bashing dmv hun promotie van Pussy Riot. Amnesty International was ook één van de belangrijkste promotors van de hoax van de Kuwaitse couveuses, waarvan de baby’s door de Iraqi’s op de grond gegooid zouden zijn om te sterven. Belangrijke reden dat deze bewezen hoax, met veel gevoel opgevoerd door de Kuwaitse ambassadeursdochter, zo’n vlucht kon nemen was dat Amnesty International dit verhaal bevestigde als zijnde waar.
Dat de vluchtelingenstroom door de knieval van de EU naar Turkije tot een halt lijkt te zijn gekomen lijkt de globalisten niet te zinnen. Amnesty International berichtte dat de Turkse regering zonder pardon vluchtelingen gedwongen over de Syrische grens zouden zetten. Dit overigens geheel op basis van getuigenverklaringen en Nieuwsuur maakte er een mooi nieuwsitem over. Mijn sterke vermoeden is dat dit weer een nieuwe, door Amnesty International gepropageerde hoax betreft. Natuurlijk is de Turkse berichtgeving en Erdogan voor geen meter te vertrouwen, maar Turkije zou wel gek zijn om die verregaande EU concessies op het spel te zetten. Het verhaal van Amnesty was vandaag onderwerp van debat in de tweede kamer, waar door partijen aangedrongen werd op aanvullend onderzoek. Fractievoorzitter Zijlstra gaf aan dat Amnesty en UNHCR niet de partijen waren aan wie we een belangeloos onderzoek konden toevertrouwen. Premier Rutte gaf aan dat er geen aanwijzingen zijn om te aan te nemen dat Turkije daadwerkelijk vluchtelingen uitzet. Dat is denk ik de eerste keer dat ik het met beide heren eens ben…
