Frankrijk is in oorlog met de Islamitische Staat, dat is ze al ruim een jaar en ze heeft al talloze bombarden hiervoor in Syrië uitgevoerd. Nu slaan de troepen terug, geroepen door de boodschap van een islamistisch paradijs, in de straten van de hoofdstad. Meer dan 120 doden en veel angst onder de bevolking en dat niet alleen in Parijs, want dergelijke beelden gaan natuurlijk rap over heel de wereld. Dit is dan wat we in de nacht en deze ochtend op de Franse mediakanalen vernemen over de oorzaak van de aanslagen.
We beleven een strijd van IS tegen Frankrijk, is het officiële verhaal van de regering en haar propagandakanalen, waarmee deze aanslagen worden verklaard. Maar er is uiteraard meer aan de hand. Want gaat het hier wel om een strijd van staat tegen staat? De Islamitische Staat is veeleer – zo schreven we eerder – een tijdelijke vorm die de islamisten hebben aangenomen, een merknaam als het ware. Het is een islamistische coalitie en die werkt grensoverschrijdend, overal waar moslims wonen, kan deze ideologie tot hen spreken en aanzetten tot geweld
De verschillende uitingen van geweld en de krachtenverhoudingen, maakt dat we kunnen spreken van asymmetrische oorlogvoering. Een staat die heeft een leger en kan met reguliere strijdkrachten oorlogvoeren, maar zwakkere tegenstanders kiezen er vaak voor om niet direct de confrontatie aan te gaan en te kiezen vooreen guerrilla tactiek; het uitputten van de opponenten zonder grootschalig ermee te vechten. Angst zaaien door geweld kan helpen en kan er ook voor zorgen dat mensen verhuizen en men gebied wint.
Frankrijk worstelt zonder twijfel met islamisme in het land zelf en de schizofrene buitenlandpolitiek, maar de keuze voor deze grootschalige en gewelddadige aanslag is niet zomaar het land Frankrijk. De redenen is dat het land het meeste moslims van alle Europese landen huisvest en daar dus ook de grootste problemen zijn, los van de onveiligheid, racisme en revanchisme dat vanuit deze groep op de samenleving wordt losgelaten.
De rol van Franse strijdkrachten tegen de Islamitische Staat is bijna verwaarloosbaar en onvergelijkbaar met Rusland of de Syrische regering, of zelfs de Verenigde Staten van Amerika. De oorzaak van deze aanslag moet gezocht worden onder de grote populariteit van het islamisme onder Afrikaanse inwoners van Frankrijk zelf en niet in een extern conflict, waar Frankrijk zelfs nauwelijks enige rol speelt.
