De keuze van Joe Biden om als zijn nationale veiligheidsadviseur te dienen, was volgens rapporten diep verwikkeld in het e-mailschandaal van Hillary Clinton.
Jake Sullivan aslo diende als Biden’s nationale veiligheidsadviseur tijdens de tweede termijn van president Obama en was hoofd beleidsplanning en plaatsvervangend stafchef van Hillary Clinton toen ze minister van Buitenlandse Zaken was.
Het was Sullivan die onderhandelingen startte met Iran en later de hoax van “Rusland-collusie” naar de media duwde.
Breitbart meldt: In een bijzonder wrede ironie beschuldigde Sullivan de voormalige nationale veiligheidsadviseur Michael Flynn ten onrechte van samenspanning met de Russische regering – en is nu klaar om de baan op zich te nemen die Flynn verloor, grotendeels op basis van soortgelijke valse beschuldigingen.
Breitbart News meldde in 2016 dat Sullivan werd onderzocht als een van de drie Clinton-assistenten die naar verluidt informatie uit e-mails met geclassificeerde koppen hadden geknipt en geplakt om de informatie op haar privé-e-mailserver op te nemen.
Breitbart News meldde ook, onder verwijzing naar Fox News, dat Sullivan een van de ten minste twaalf personen was die privé-e-mailadressen hadden op de server van Clinton, die geheime informatie behandelden die sommigen niet mochten verwerken of delen.
In oktober 2016 meldde Breitbart News dat Sullivan betrokken was geweest bij een e-mailcommunicatie met een medewerker van de Clinton Foundation, die mogelijk een belangenconflict voor Clinton zou hebben veroorzaakt. Het ministerie van Buitenlandse Zaken is de e-mail kwijtgeraakt.
In 2017 gaf Sullivan aan congresonderzoekers toe dat hij verslaggevers had verteld over zijn vermoedens van ‘heimelijke verstandhouding’ tussen de Trump-campagne en Rusland – een beschuldiging die later zonder bewijs bleek te zijn – en over Flynns betrokkenheid.
In een gesprek met de toenmalige plaatsvervangende vertegenwoordiger Adam Schiff (D-CA) zei Sullivan dat hij “absoluut” geloofde dat Flynn betrokken was bij een samenzwering met de Russische regering en beschuldigde hij hem van het overtreden van de Logan Act.
DHR. SCHIFF: Ik zal heel snel zijn. Gezien uw deskundigheid op het gebied van buitenlands beleid wilde ik u alleen vragen naar de feitelijke basis voor Mike Flynns pleidooi, in die zin dat hij toegaf valse verklaringen af te leggen over een gesprek dat hij had met de Russische ambassadeur over sancties – en dit was duidelijk niet openbaar, heeft de vice-president het land verkeerd voorgesteld dat het nooit is gebeurd – zou u dat zien als een vorm van samenzwering met de Russen om de effectieve straffen die zijn opgelegd wegens hun inmenging in onze verkiezingen te ondermijnen?
DHR. SULLIVAN: Absoluut. Ik bedoel, dit was de reactie van de Amerikaanse regering op de Russische informatieoorlogscampagne. En wat Flynn tegen Kislyak zei, was: we helpen je dit ongedaan te maken, of we zetten het niet op zijn plaats.
DHR. SCHIFF: Zou het ook, voor zover u weet, in strijd zijn met de Logan Act?
DHR. SULLIVAN: Ja. Als ik nu naar buiten zou gaan en tegen buitenlandse functionarissen zou zeggen: “Maak je geen zorgen, we zullen enige actie van de huidige regering vermijden”, dan zou dat een overtreding zijn van de Logan Act. En ik denk dat wat Flynn hier deed – | bedoel, ik ben geen advocaat, maar op het eerste gezicht wat het doel van deze daad is, was wat hij deed er regelrecht mee in tegenspraak.
DHR. SCHIFF: En de basis van de Logan Act is dat we maar één regering tegelijk zouden moeten hebben, niet waar?
DHR. SULLIVAN: Ja.
DHR. SCHIFF: En zou dat vooral belangrijk zijn tijdens een overgangsperiode na een verkiezing waarin een buitenlandse tegenstander zich met onze verkiezing bemoeide?
DHR. SULLIVAN: Dat zou zo zijn. En ik zou het dubbel zeggen, toen de inmenging in de verkiezingen die onze inlichtingengemeenschap oordeelde gedeeltelijk was om één kandidaat te helpen winnen.
Sullivan speelde ook een sleutelrol in de gesprekken met Iran. In 2013 meldde de Associated Press dat Sullivan in het geheim een ontmoeting had gehad met Iraanse functionarissen in Oman, zelfs toen president Barack Obama in het openbaar een harde lijn tegen Iran beloofde. De noodlottige deal met Iran was het resultaat.
