De verliezen die in het Chinese banksysteem kunnen geleden worden bij een meltdown, welke er volop aan ziet te komen in de huidige economische situatie, zouden bijna 4x groter zijn dat deze van de subprime crisis welke toen reeds de moeder van alle crisissen genoemd werd. Om de Chinese banken te herkapitaliseren zou China bijna het waanzinnige bedrag van 10 biljoen USD nodig hebben.
Indien het Chinese banksysteem een verlies van 10% zouden moeten afboeken door wanbetalingen zou het verlies oplopen tot reeds 3,5 biljoen USD. Dit zou vervolgens een herkapitalisatie teweeg brengen waarbij China meer dan 10 biljoen USD zou moeten investeren. Een bedrag dat niet voorhanden is waardoor dit zal bijgedrukt worden door de Chinese Centrale Bank. Dit alles zal een sterke devaluatie van de yuan in gang zetten zodat deze bijna 30% zou zakken ten opzichte van wereldmunten zoals de USD en de EUR.
Bij de subprime crisis in 2007 is er door werelds grootste banken het enorme bedrag van 80 miljard dollar afgeschreven waarbij er naast grote verliezen en een golf faillissementen ook enorme bedragen werden verdiend door het short gaan op sectoren die hier bijzonder gevoelig aan waren.
Wat nu aan de horizon zichtbaar wordt is de komende implosie van werelds grootste zeepbel. Terwijl dit bij de subprime crisis eveneens gezegd werd is dit nog vele malen groter. Het verlenen van kredieten botst in China op zijn limieten en het aantal wanbetalers gaat snel in stijgende lijn. Dit alles zal ongetwijfeld een nieuwe zware schokgolf door de financiële wereld jagen. Een schokgolf die bovenop de vorige komt dit nog steeds niet is verwerkt.
Het Chinese probleem kent geen precedent en is niet zoals de subprime crisis een specifiek probleem met verregaande gevolgen. In China is er een alomvattend schuldprobleem waardoor de problemen nog vele malen groter zijn en respectievelijke even grote gevolgen zullen veroorzaken.
Dalende groeicurve
De Chinese groei die de afgelopen decennia aan een snelheid van bijna 10% per jaar steeg is de laatste jaren sterk vertraagd. In 2015 was het tempo officieel nog 6,9%, een cijfer dat dit jaar zou dalen tot 6,5%. In tegenstelling tot het verleden is de groei nu voornamelijk gebaseerd op services en consumptie in plaats van door investeringen en fabricage. De groei is daarbovenop in hoge mate gefinancierd door (risicovolle) kredieten welke in vele niet rendabele projecten werden geïnvesteerd.
De niet officiële cijfers spreken echter over een fors lagere groei welke eerder tussen de 3,5% en de 4% zou liggen. De Chinese buitenlandse muntreserves bedragen vermoedelijk ongeveer 3,2 miljard USD waarvan 2/3 liquide zijn.
In de gehele banksector is er een besmetting door risicovolle kredieten waardoor de situatie snel zal escaleren. Daarnaast is er echter een groot “shadow” banksysteem ontstaan welke bijna 600% gestegen is de afgelopen drie jaar. Net hier zullen de eerste problemen opduiken aangezien het risico hier nog vele malen hoger ligt. De eerste signalen zijn reeds zichtbaar, signalen die slechts het absolute topje van de ijsberg vormen.
Devaluatie yuan enige uitweg
Het epicentrum van het probleem is het Chinese financiële systeem dat overladen is door slechte kredieten. Dit alles vertoont vele barsten en kon enkel in leven gehouden worden door een sterke (kunstmatige) groei. De enige methode die eventueel een uitweg zou bieden is een forse devaluatie van de yuan. Dit gekoppeld aan een belangrijke sanering van de financiën, kredieten en corruptie.
De kans op een mooie oplossing is er dus niet meer op wereldwijd vlak. Zonder forse devaluatie gaat de bankensector over de kop en in navolging de rest van de Chinese economie. Met een forse devaluatie veranderen de wereldwijde verhouding drastisch welke ook gevolgen zullen hebben.
Mogelijke oplossingen
Indien de wereldeconomie in een gezonde staat zou zijn zou deze crisis weliswaar zware gevolgen hebben maar overzienbaar zijn door de klassieke instrumenten die de centrale banken kunnen inzetten. Denken we bijvoorbeeld maar aan sterke renteverlagingen. In tegenstelling tot vorige malen is deze methode nu niet meer bruikbaar en gaan er zelfs stemmen op om de rente nog verder te doen dalen tot diverse percentages onder de nulgrens om de vorige crisis te bezweren.
Het minder klassieke medium welke bereikt wordt via Quantitative Easing door bijvoorbeeld de ECB en de FED is ook op de limiet gekomen. Muntdevaluaties zijn daarnaast slechts een kortstondig middel en al helemaal niet bruikbaar als dit door iedereen tegelijk gedaan wordt. Hoogstens kunnen de verhoudingen al dan niet tijdelijk gewijzigd worden.
De enige manier om dit op te lossen is kinderlijk eenvoudig, namelijk het teveel aan schulden terugbetalen door inlevering van de eigen luxe en het jarenlang zwoegen voor zaken uit het verleden. Om dit om te zetten naar de praktijk lukt dit enkel via een zeer zware economische schok (of schokken).
Laat het toeval zijn dat de vorige schok nog niet verdwenen is en de volgende erop komt. Dit zou met andere woorden de big bang van de laatste 90 jaar kunnen worden, een big bang die al meer dan een decennium eraan zag te komen….
Bronnen:
