Wie begrijpt er nu nog wat er allemaal aan de hand is in de wereld? Op het reguliere nieuws kunnen we niet meer vertrouwen. Dat wisten we eigenlijk al sinds de Irak oorlog maar na de Wikileaks onthullingen tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen is het duidelijk dat er bewust eenzijdig en verdraaid nieuws wordt gebracht.
Mainstream nieuws is tegenwoordig ook meer voorgekauwde mening volgens een strikte ‘narrative’ dan objectieve verslaggeving. De meeste redacties en journalisten zijn ook nog eens tot op het bot politiek gekleurd, wat voor bruikbaars kan daar dan nog van komen?
Het is op z’n minst verwarrend als je van CNN of NOS hoort dat Aleppo is ‘gevallen’ en Assad zijn volk aan het martelen is geslagen, terwijl er op Youtube, Twitter en Facebook tientallen filmpjes van grote bevrijdingsfeesten in de straten van Aleppo verschijnen en de weinige journalisten ter plekke hele andere verhalen vertellen.
Alle partijen maken op grote schaal gebruik van nepverslaggevers, in scene gezette tafereeltjes, betaalde trollen, memes, #fakenews, CGI, voice-morphing en ordinair hergebruik van beelden die niets met een gebeurtenis te maken hebben. We leven wellicht in het meest verwarrende tijdperk ooit. Hoe kunnen we ooit nog weten wat waarheid is, en wat niet, in het tijdperk van fake-news en post-truth? Wat natuurlijk gewoon ‘newspeak’ is, ofwel omgekeerde waarheid.
We moeten nieuws anders gaan interpreteren. Het hulpmiddel om uit deze brei van informatie en desinformatie een logisch en toetsbaar verhaal te distilleren is complotdenken. Eigenlijk zou iedereen, zeker elke journalist, onderzoeker of kritisch denker, vaardig moeten zijn in het opstellen, onderzoeken en ontkrachten of juist bevestigen van complottheorieën.
