Wie dacht dat TTIP een handelsverdrag is tussen de EU en de VS wat democratisch tot stand komt, zal zich na het lezen van het verslag van het Duitse Parlementslid aan de geheime leeskamer realiseren dat we niet ver van een dictatuur verwijderd zijn.
Katja Kipping is het eerste Duitse Parlementslid dat toegang kreeg tot de TTIP leeskamer in Berlijn. Zij beschreef haar ervaringen. DLM vertaalde het en maakte er een samenvatting van.
“TTIP, het EU-US vrijhandelsverdrag is een en al geheimzinnigheid. De verantwoordelijken zijn bang voor publieke controle. Als het aan mij lag, zou ik iedereen die geïnteresseerd is een kans geven om de teksten van het verdrag in zijn huidige vorm te bestuderen. Sigmar Gabriel, Minister van Economische Zaken en top cheerleader voor TTIP, heeft een leeskamer ingericht in zijn ministerie waar sinds begin februari Duitse parlementsleden elk twee uur mogen besteden aan het bekijken van de teksten waarover al overeenstemming is bereikt.
“Een politieke vriend van mij vroeg me gisteren of ze mee mocht komen met mij in de leeskamer. Ik moest Nee zeggen. Na een lange strijd met de regering mogen in ieder geval parlementsleden de teksten lezen, maar zij zijn de enigen. Wij mogen geen doorgelichte specialisten meenemen de leeskamer in. Burgers, die uiteindelijk de gevolgen van TTIP zullen moeten dragen hebben geen enkele toegang tot de geheime tekst. Dit is zeker niet hoe transparantie er uit ziet!”
Toegang toegestaan
“Zelfs de registratie procedure voor de leeskamer spreekt boekdelen. Eenmaal geregistreerd, ontving ik de instructies op welke manier de kamer te gebruiken. Het eerste wat mij opviel was dat de voorwaarden al onderwerp van discussie geweest waren tussen de Europese Commissie en de VS. Realiseer je dat: TTIP is zelfs nog niet ondertekend, en dat nu al individuele landen het recht kwijt zijn te beslissen wie de teksten mag lezen en onder welke voorwaarden.”
Katja KippingDe parlementsleden die toegang krijgen wordt meegedeeld dat: zij moeten erkennen en accepteren dat de toegang die hen verleend is een bijzondere graad van vertrouwen inhoudt.
“Ik heb altijd gedacht dat gekozen parlementsleden een recht op informatie hebben. De TTIP onderhandelaars (en wie gaf hen de legitimiteit?) denken dat zij ons toegang verlenen uit goedheid van hart! Toegang is een bijzonder vertrouwen. Degene die dit schreef – geloven ze nu werkelijk dat parlementsleden zich gevleid voelen? Voor mij riekt het naar totalitarisme. ‘Toegang verlenen’ en ‘vertrouwen schenken’ is niet de taal die je gebruikt wanneer je werkelijk gelooft in democratie.”
“Dinsdag 2 februari was mijn dag. Ik registreerde voor de leeskamer. Ik moest langs een bewaker voor de veiligheidscheck en hij vroeg me om mijn jas en tas op te bergen. Hij checkte of ik geen camera of mobiel de leeskamer mee naar binnen zou nemen en klopte toen op de deur. Door het hoge niveau van geheimzinnigheid raakte ik steeds meer opgewonden over wat ik zou gaan aantreffen, Maar de kamer zelf was niets bijzonders. Er waren acht computer werk stations en ik mocht alleen gaan zitten bij computer die mij was toegewezen. Een vriendelijke vrouw zat in de kamer. Zij verzocht me de bezoekersregels te tekenen – als je niet tekent kom je niet binnen – daarom tekende ik. Er was een thermoskan koffie en een bord met biscuitjes in de hoek. Geen enkele hoeveelheid koffie zou het mogelijk hebben kunnen maken om door 300 of meer pagina’s tekst heen te komen in de twee uur die ik ter beschikking had.”
