Paus Franciscus heeft de slogan ‘Beter bouwen’ van Joe Biden overgenomen om zijn griezelige visie te beschrijven voor de grote reset nadat de pandemie van het coronavirus is verdwenen, en zegt dat hij de uitdrukking ‘behoorlijk treffend’ vindt.
“Het thema van de viering van dit jaar is ‘Beter terugbouwen: naar een handicap-inclusieve, toegankelijke en duurzame post-COVID-19-wereld’ ‘, schreef de paus in zijn bericht voor de Internationale Dag van personen met een handicap, terwijl hij eraan toevoegde: vind de uitdrukking ‘beter terug bouwen’ behoorlijk opvallend. “
Breitbart.com meldt: Zoals Gian Guido Vecchi vrijdag in een artikel in het Italiaanse dagblad Corriere della Sera opmerkte, koos het Vaticaan ervoor om de Italiaanse titel “Riconstruire Meglio” te vertalen met de exacte woorden die Biden gebruikt.
Op zijn officiële website legt Biden de boodschap achter ‘beter terug bouwen’ uit door erop te wijzen dat ‘dit niet het moment is om gewoon weer terug te bouwen naar de oude situatie, met de structurele zwakheden en ongelijkheden van de oude economie nog steeds aanwezig. Dit is het moment om ons een nieuwe Amerikaanse economie voor te stellen en op te bouwen voor onze gezinnen en de volgende generatie. “
Biden’s versie van de “Great Reset” van het World Economic Forum (WEF) lijkt opmerkelijk veel op die van paus Franciscus.
“We zullen in staat zijn om de samenleving nieuw leven in te blazen en niet terug te keren naar de zogenaamde ‘normaliteit’, wat een ziekelijke normaliteit is, die inderdaad ziek was vóór de pandemie: de pandemie benadrukte het!”, Zei hij, eraan toevoegend dat de oude normaliteit “was ziek van onrecht, ongelijkheid en aantasting van het milieu. “
In zijn recente opiniestuk voor de New York Times schreef de paus dat dit ‘een moment is om groots te dromen, om onze prioriteiten te heroverwegen – wat we waarderen, wat we willen, wat we zoeken – en om ons in te zetten om in ons dagelijks leven te handelen. leven op waar we van hebben gedroomd. “
“God vraagt ons om iets nieuws te durven creëren”, verklaarde hij. “We kunnen niet terugkeren naar de valse zekerheden van de politieke en economische systemen die we hadden vóór de crisis. We hebben economieën nodig die iedereen toegang geven tot de vruchten van de schepping, tot de basisbehoeften van het leven: land, huisvesting en arbeid. “
“We moeten rustiger aan doen, de balans opmaken en betere manieren bedenken om op deze aarde samen te leven”, stelde hij voor.
Het WEF in Davos verwelkomde wat het ziet als de goedkeuring van de paus van zijn “Great Reset” -programma, en benadrukte de overeenkomsten tussen hun visies.
In een artikel met de titel “Dit is het recept van de paus voor het resetten van de wereldeconomie als reactie op COVID-19”, verklaarde het WEF dat Franciscus “zijn stempel had gedrukt op de inspanningen om vorm te geven aan wat een Grote Reset van de wereldeconomie wordt genoemd als reactie op de verwoesting van COVID-19. “
“Paus Franciscus heeft een vernietigende aanklacht ingediend tegen neoliberalisme”, merkt het WEF op, “een filosofie die bezuinigingen, privatisering, deregulering, ongebreidelde markten en relatief zwakke arbeidswetten omarmt.”
Bovendien geeft de paus “het‘ dogma ’van de neoliberale economie de schuld dat het ons kwetsbaarder maakt voor COVID-19,” stelt hij, terwijl hij pleit voor “meer multilaterale samenwerking en een focus op menselijke waardigheid”.
“De vrijemarkt-orthodoxie van het neoliberalisme wordt verweten de gezondheidszorgsystemen en bestaansmiddelen bijzonder kwetsbaar te maken voor de pandemie, en heeft een duidelijkere lijn getrokken onder de noodzaak van actief overheidsingrijpen”, stelt het artikel.
BOODSCHAP VAN DE HEILIGE VADER FRANCIS
VOOR DE INTERNATIONALE DAG VAN PERSONEN MET EEN HANDICAP
Beste broeders en zusters,
De viering van de Internationale Dag van personen met een handicap dit jaar is een gelegenheid om mijn nauwe band te betuigen met degenen die tijdens de crisis als gevolg van de pandemie bijzondere moeilijkheden ondervinden. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje midden in een turbulente zee die ons bang kan maken. Toch worstelen sommigen van ons in hetzelfde schuitje meer; onder hen zijn personen met een ernstige handicap.
Het thema van de viering van dit jaar is “Beter terugbouwen: naar een gehandicapten-inclusieve, toegankelijke en duurzame post-COVID-19-wereld”. Ik vind de uitdrukking “beter terug bouwen” behoorlijk opvallend. Het doet me denken aan de evangelische gelijkenis van het huis gebouwd op rots of zand (vgl. Mt 7: 24-27; Lc 6: 46-49). Dus ik maak van deze speciale gelegenheid gebruik om enkele reflecties te delen op basis van die gelijkenis.
1. De dreiging van de wegwerpcultuur
In de eerste plaats kunnen de “regen”, de “rivieren” en de “winden” die het huis bedreigen geïdentificeerd worden met de wegwerpcultuur die wijdverspreid is in onze tijd (vgl. Evangelii Gaudium, 53). Voor die cultuur ‘, zo blijkt, kunnen sommige delen van onze menselijke familie gemakkelijk worden opgeofferd ten behoeve van anderen die een zorgeloos bestaan waardig worden geacht. Uiteindelijk worden personen niet langer gezien als de allerhoogste waarde die moet worden verzorgd en gerespecteerd, vooral als ze arm en gehandicapt zijn ”(Fratelli Tutti, 18).
Die cultuur treft vooral de meest kwetsbaren, onder wie de personen met een handicap. In de afgelopen vijftig jaar zijn er belangrijke stappen voorwaarts gezet op zowel burgerlijk als kerkelijk niveau. Het besef van de waardigheid van elke persoon is gegroeid, en dit heeft geresulteerd in moedige beslissingen om de inclusie van mensen met fysieke en psychologische beperkingen te bevorderen. Toch staat op cultureel vlak nog veel deze trend in de weg. We zien het in afwijzende attitudes, ook als gevolg van een narcistische en utilitaire mentaliteit, die aanleiding geven tot marginalisatie die het onvermijdelijke feit negeert dat kwetsbaarheid deel uitmaakt van ieders leven. Sommigen met zelfs ernstige handicaps hebben, ondanks grote uitdagingen, de weg naar een mooi en zinvol leven gevonden, terwijl veel “valide” mensen zich ontevreden of zelfs wanhopig voelen. “Kwetsbaarheid is inherent aan de wezenlijke aard van de mensheid” (Toespraak tot de conferentie “Catechese en mensen met een handicap”, 21 oktober 2017).
Daarom is het belangrijk om op deze Dag een levenscultuur te promoten die voortdurend de waardigheid van elke persoon bevestigt en die zich vooral inzet voor de verdediging van mannen en vrouwen met een handicap, van alle leeftijden en sociale omstandigheden.
2. De “rots” van inclusie
De huidige pandemie heeft de ongelijkheden en ongelijkheden die in onze tijd wijdverbreid zijn, verder aan het licht gebracht, vooral ten nadele van de meest kwetsbaren. “Hoewel het virus geen onderscheid maakt tussen mensen, heeft het op zijn verwoestende pad grote ongelijkheden en discriminatie ontdekt. En het heeft ze alleen maar erger gemaakt ”(Catechese voor de algemene audiëntie van 19 augustus 2020).
Om deze reden zou inclusie de eerste “rots” moeten zijn waarop ons huis gebouwd wordt. Hoewel deze term soms te veel wordt gebruikt, komt de evangelische gelijkenis van de barmhartige Samaritaan (Lc 10: 25-37) nog steeds op het juiste moment. Langs de levensweg komen we vaak gewonde mensen tegen, waaronder personen met een handicap en specifieke behoeften. “De beslissing om degenen die langs de weg liggen gewonden op te nemen of uit te sluiten, kan als criterium dienen voor de beoordeling van elk economisch, politiek, sociaal en religieus project. Elke dag moeten we beslissen of we barmhartige Samaritanen willen zijn of onverschillige omstanders ”(Fratelli Tutti, 69).
Inclusie zou de “rots” moeten zijn waarop programma’s en initiatieven van burgerlijke instellingen worden gebouwd die bedoeld zijn om ervoor te zorgen dat niemand, vooral degenen die in de grootste moeilijkheden verkeren, achterblijft. De sterkte van een ketting hangt af van de aandacht die wordt besteed aan de zwakste schakels.
Wat kerkelijke instellingen betreft, herhaal ik de noodzaak om geschikte en toegankelijke middelen ter beschikking te stellen om het geloof over te dragen. Ik hoop ook dat deze beschikbaar kunnen worden gesteld aan degenen die ze nodig hebben, voor zover mogelijk kosteloos, ook door middel van de nieuwe technologieën die zo belangrijk zijn gebleken voor iedereen temidden van deze pandemie. Ik moedig ook inspanningen aan om alle priesters, seminaristen, religieuzen, catechisten en pastoraal werkers regelmatig te trainen met betrekking tot handicaps en het gebruik van inclusief pastoraal gereedschap. Parochiegemeenschappen zouden zich moeten bezighouden met het aanmoedigen van onder de gelovigen een gastvrije houding ten opzichte van mensen met een handicap. Het creëren van een volledig toegankelijke parochie vereist niet alleen het wegnemen van architectonische barrières, maar bovenal het helpen van parochianen om attitudes en daden van solidariteit en dienstbaarheid te ontwikkelen jegens personen met een handicap en hun families. Ons doel zou moeten zijn om niet langer over ‘hen’ te spreken, maar eerder over ‘ons’.
3. De “rots” van actieve deelname
Om onze samenleving te helpen
