De Oostenrijkers zijn bepalender geweest voor de (eerste) val van Napoleon dan de Britten of de Pruisen. Keizer Frans I had immers uitstekende relaties met de Russische tsaar Alexander I. Zo heeft Oostenrijk vanuit die sterke onderhandelingspositie altijd een totale vernedering na Austerlitz kunnen vermijden en hebben Frans en zijn opvolger Ferdinand hun Rijk al tijdens de Napoleontische overheersing kunnen vormgeven.
De geschiedenis lijkt zich nu te herhalen.
OMV, het grootste bedrijf van Oostenrijk, waarvan een derde van de aandelen in bezit van de overheid is, is volgend Die Welt bereid om een pijplijn te bouwen die Russisch gas via de Zwarte Zee en Bulgarije naar Europa zou voeren.
Met andere woorden: daarmee zou Oekraïne worden gebypast en haar sterke onderhandelingspositie verliezen.
De Nabucco-pijplijn, dat Rusland via Iran en Bulgarije zou verbinden met Europa, ligt daarmee na twee jaar opnieuw op tafel. Eerder berichtten we bij Beurs.com al dat de Russen een charmeoffensief voorbereiden om een vinger in de pap te krijgen in de ontluikende Iraanse olie-industrie. Dat OMV nu op de kar springt zet de geloofwaardigheid van het project alleen maar kracht bij. Dat is vooral slecht nieuws voor Kiev, Brussel en Washington, die uit zijn op een directe confrontatie met de Russen in en om Oekraïne.
Opvallend: Reinhardt Mieczyk, gewezen CEO van Nabucco, neemt het voortouw in de promotie van OMV’s project.
Het voorstel van OMV wijkt wel substantieel af van het oorspronkelijke idee van Nabucco: het is niet langer de bedoeling om Kaspisch gas via Iran naar Europa te brengen, maar om Russisch gas via de Krim en de Zwarte Zee af te leveren in Bulgarije.
Het OMV-project staat dus volledig los van het Russische Turkish Stream-project, dat Russisch gas via Turkije naar een nieuwe Gazprom-hub aan de Turks-Griekse grens moet brengen. Van die hub in Thracië zou dan een vertakking naar Bulgarije kunnen worden aangelegd.
Met een extra lijn tussen de Krim en Bulgarije, gefinancierd vanuit Oostenrijk, kan Rusland bovendien voldoende druk uitoefenen om de Turken om onder de beste voorwaarden (en dus zo goedkoop mogelijk) gas doorheen Turkije te transporteren.
Met Iran als nieuwe speler op de gasmarkt, de Russische avances aan het adres van Teheran, en de nieuwe gasverbindingen in de pijplijn (pardon the pun) zou, net als bij succesvolle Arctische olieboringen, verdere geopolitieke spanningen kunnen neutraliseren.
Voor de Europese Unie betekent dit pijnlijk gezichtsverlies: terwijl de eurocraten in Brussel de bruggen met Rusland verder verbranden, speelt met Oostenrijker opnieuw een Europese lidstaat dubbelspel. Hoe geloofwaardig is Europa als achter de rug van Brussel om bedrijven geld zien in Rusland’s geopolitieke revolutie.
Daarmee zou Europa uit Soennitische klauwen kunnen blijven en zou Oekraïne worden herleid tot zuivere liability zonder enige strategische waarde voor West-Europa. Met andere woorden: net als in 1805 hebben de Oostenrijkers de sleutel tot blijvende vrede in Europa en daarbuiten in handen.
