Rusland. ‘s Werelds boeman. Europa’s gesel. In de jaren ’30 en ’40 preekten onze pastoors dat de Russen christelijke kindjes levend roosterden en opaten. Net als toen vallen de mensen als bosjes voor zulke indianenverhalen.
(Maar o wee als je de islam naar waarde schat. Dit terzijde.)
NIET in uw verzuilde regimekrant: elk verhaal dat dat narratief doorbreekt. Vandaag laat Rusland weten dat het boze buur Oekraïne een fikse korting geeft op haar aardgasfactuur.
De prijs per 1000 kubieke meter aardgas zakt van 230 naar 212.2 dollar. Een daling van 17.8 dollar dus. Een aanzienlijkevriendenkorting voor een volk dat je naar het leven staat.
Met de prijsverlaging willen de Russen opnieuw betere economische en diplomatieke relaties aangaan met Oekraïne, als zoenoffer om terug op een goed blaadje in Brussel te kunnen staan.
In tijden van proliferatie voor de nakende oorlog met de islam wil Rusland immers aan de juiste kant van de geschiedenis staan.
De deal is opmerkelijk. In Europa horen we dat Rusland de Oekraïners naar het leven staat en geen duimbreed wil toegeven om het hele oostelijke deel van Oekraïne in te lijven bij Rusland.
Dat discours valt niet te rijmen met de korting die Kiev nu krijgt op haar gasleveringen. Kiev draaide de gaskraan in juli 2015 na aanslepende onderhandelingen over gasleveringen en achterstallige betalingen.
Nu Oekraïne bankroet is en de Russische schuldvorderingen in de faillissementsboedel komen, zou je denken dat Rusland Kiev definitief de middenvinger geeft. Niets is minder waar.
Kiev krijgt nu de kans om met een schone lij te beginnen en haar economie te kickstarten. Een hernieuwing van haar bevoorrechte relatie met Rusland, ondanks het Associatie-akkoord met de EU dat rechtstreeks indruist met gemaakte afspraken met Moskou, is niet alleen goed nieuws voor de toekomst van de Oekraïense economische ontwikkeling, het bewijst ook dat Rusland allerminst de ijskoude imperialistische natie is die men beweert.
Men zal dit natuurlijk niet lezen in de Westerse media, die resoluut de kaart van Verhofstadt en Brussel trekt. Terwijl de Oekraïense corrupte politici vechtend over straat rollen worden ze opnieuw aan het Russische subsidie-infuus gelegd.
Het lijkt er dus op dat Poetin de uitputtingsslag gewonnen heeft: de politieke crisis lang genoeg laten aanslepen zodat Kiev politiek onbestuurbaar wordt, de economie volledig ontspoort en Brussel lichtjes gegeneerd afdruipt.
