Guy Verhofstadt, leider van de liberale fractie in het Europese Parlement, heeft er een groot probleem bij.
Nadat de Oostenrijkers en Hongaren hem al de middenvingergaven wat betreft de uitbreiding van de economische en politieke sancties tegen Rusland, zegde de Franse Assemblée (symbolisch) de sancties op.
Nu dreigt de Gentse hyperkineet een tweede keer pijnlijk gezichtsverlies te lijden.
De voorbije weken heeft Verhofstadt eigenhandig sultan Erdogan van Turkije de oorlog verklaard. Uit onvrede om enkele antidemocratische beslissingen van diens hand wil de ALDE het visumvrije verkeer voor Turkse staatsburgers voorlopig niet goedkeuren.
Verder riep hij de Europeanen op om verder te lachen met hetTurkse regime en Erdogan te blijven beledigen en bespotten.
Nu blijkt dat Verhofstadt’s oogappel Oekraïne de banden met het vermaledijde Turkije verder aanhaalt. Nadat Oekraïne al de concessies voor haar strategische uraniummijnen aan Turkse mijnbedrijven toekende, gaat de collaboratie met de Ottomanen onverminderd verder.
De Oekraïense minister van Energie Igor Nasalik verklaardedeze week dat Oekraïne een hub wil vormen voor Turks gas, die dan aan Europa geleverd zou worden.
Verhofstadt bevindt zich dus nu in een pijnlijk politiek spagaat. Oekraïne moet van Europa haar energiemarkt vrijmaken, en kijkt daarvoor in de eerste plaats naar Turkije, erfvijand van rivaal Rusland.
Eind november kocht Kiev geen Russisch gas meer aan. Sindsdien wordt heel wat opslagcapaciteit onderbenut. Via de Zwarte Zee zou die capaciteit kunnen ingevuld worden aan de groeiende Turkse gasboeren.
Een goedkope vorm van “de vijand van mijn vijand is mijn vriend.”
Als het Verhofstadt menens is om de Europese toon ten aanzien van de Turken te verscherpen, tikt hij Oekraïne best op de vingers.
Men kan niet enerzijds Europa waarschuwen voor de lange armen van sultan Erdogan, maar anderzijds – direct of indirect – meewerken aan de heropbouw van het Ottomaanse Rijk in de Balkan en Oost-Europa.
Bron: Sputnik
