Irma Schiffers heeft op haar website een interessant interview gepubliceerd met Janneke Monshouwer een oud medewerker van de NOS die vorig jaar een boek uitbracht over haar ervaringen met de NOS en het mainstream nieuws onder de titel: Ander Nieuws; Wat het Journaal niet uitzond.
Het lijkt erop dat Nederland hiermee nu ook haar eigen nieuws klokkenluider heeft, zoals Udo Ulfkotte in Duitsland de leugens en manipulaties van de mainstream media daar bij een breed publiek liet zien met zijn boek: Gekochte Journalisten.
Hier een aantal fragmenten uit het zeer lezenswaardige interview:
—
Heb jij meegemaakt dat je een persbericht binnen zag komen, en dat het na verwerking gecensureerd werd?
In de begintijd was het Journaal nog klein. We waren een hecht team. Daardoor maakte ik het hele proces op alle afdelingen mee. Alles was in die tijd al voorgecensureerd omdat het Journaal toen alleen geabonneerd was op bepaalde Westerse persbureaus: de RVD (overheid en koningshuis), Algemeen Nederlands Persbureau ANP (binnenlands nieuws), UPI United Press International Washington, AP Associated Press New York, VIS-News, BBC en Reuters Londen.
Alle nieuws was dus pro-VS, pro-NAVO (lobby), pro-Europa (lobby), anti-Sovjet (lobby), militaristisch (lobby), pro-Israël. Uit al die voorgeselecteerde berichtgeving werd door het Journaal geselecteerd, waardoor het de schijn had dat het Journaal zelf kon kiezen en objectief was/is.
Een paar keer per week kwam een hoge militair -een heel aardige man met wie ik goed kon opschieten- koffie drinken en vertellen wat het leger nu weer voor nieuwtjes had.. Pas veel later drong tot me door dat dit bewuste lobby was vóór het leger en vóór de NAVO (de kijker/belastingbetaler bereid maken om meer overheidsgeld uit te geven aan Defensie).
In mijn werk voor de omroepen en in de periode dat ik met mijn ex-man een eigen filmbedrijf runde, (70-er jaren) maakte ik veel censuur mee in andere vorm: ieder item van welke omroep dan ook uit alle “achter-het-nieuws-rubrieken”, moest voor uitzending eerst getoetst worden door de eindredacteur of zelfs wel het hoofd van de omroep. Ik heb veel van die gesprekken in montagekamers (bij mij thuis) bijgewoond. En weer iets anders: lange tijd gold bij IKON-TV dat de naam van de directeur bijna op alle titelrollen stond, als eindredacteur. Ik zei: dat wil ik niet, want hij heeft hier niets aan gedaan…
Wanneer begon jij het gevoel te krijgen dat de zaken die je kreeg aangeleverd op het journaal niet klopten met de werkelijkheid?
Ik was net 21 toen ik als productie assistente op 1 januari 1965 bij het Journaal kwam. Ik was een van de jongsten. Ik heb daar genoten. Ik raakte bevriend met mensen van alle afdelingen: nieuwsdienst, redactie, films maken en montage (alles ging nog op film). Er was toen een zeer goede teamgeest en er heerste een strak bewind onder een strenge niet vrouw-vriendelijke hoofdredacteur. Op het Journaal werkte ik dus niet op de redactie, maar deed ik productie. Daar was ik een spin in het web voor alle afdelingen plus de contacten met het NOS-bestuur en andere omroepen. Na 3 jaar stapte ik over naar IKON-TV omdat ik genoeg had van het nieuws, want alles herhaalde zich, vond ik, er was geen onderzoeksjournalistiek, ik wilde documentaires leren maken, meer de diepte in. En al gauw deed ik freelance werk voor wel 3 omroepen tegelijk. Al doende leerde ik journalistiek, filmen, monteren, presenteren, regisseren, studio programma’s maken, reportages maken, documentaires maken, enz. En steeds als het Journaal me nodig had dan vroegen ze me of ik wilde invallen, dat bleef ik zo’n 25 jaar lang doen t/m de Golfoorlog in 1990.
Het gevoel dat iets niet klopte, dat had ik wel, zoals bij de moord op de Kennedy’s en de
burgerrechtenbeweging in de VS met de dood van Martin Luther King Jr en Malcolm X (die valselijk als een groot misdadiger was afgeschilderd), de verschrikkelijke Vietnamoorlog waar steeds meer mensen tegen in opstand kwamen, en ja die 6-daagse oorlog in Israel. Ik hoorde toen bij een generatie en een groep die overal vraagtekens bij zette: de tijd van de flower power, krakers en provo’s. Dat was een zeer belangrijke tijd waarbij er voor het eerst vragen werden gesteld en mensen in opstand kwamen.
We kennen de anti-Poetin propaganda die zeer ergerlijk is. Ik neem aan dat je het ‘onverkwikkelijke verhaal’ hebt meegekregen -dat gelukkig is uitgelekt- dat Poetin de BBC verslaggever John Sweeney genegeerd zou hebben terwijl laatstgenoemde hem vragen stelde.Dat heeft het NOS-journaal bewust zo ‘verknipt’. Een slap excuus van Marcel Gelauf ‘dat het niet zo handig was’ kon niet meer verhinderen dat op grotere schaal bekend werd dat de propaganda-molen op volle toeren draait. Als ik jouw boek zo lees is dit geen incident. Kun je een soortgelijk concreet voorbeeld geven van het bewust ‘verknippen’ van nieuwsfeiten of video’s wat je nog levend voor de geest staat?
In mijn tijd waren buitenlandse nieuwsitems al “ruw voorgemonteerd” en kwamen ze via de sluis van Westerse grote nieuwsmedia en de Eurovisie het Journaal binnen. Nu komen nieuwsitems ook via satellieten, “the cloud”, internet en andere kanalen binnen, en wordt het, getuige het Poetin-item, aangepast- en zelfs nog op een klunzige manier ook. Goed dat dit bekend is geworden! Het zet een mens wel aan het denken, mijn vraag is nu: is het Nederlandse nieuws nog “gekleurder” dan in de rest van Europa?
Dit zijn slechts 3 vragen uit een veel uitgebreider interview wat ik eenieder kan aanraden om in het geheel door te lezen en wat te vinden is op: In gesprek met journalist Janneke Monshouwer: Ander nieuws!
Ik heb het boek van Janneke Monshouwer nog niet gelezen daar ik gister pas op de hoogte kwam van het bestaan ervan. De bol recensies zijn lovend in ieder geval en als lezers hier het boek hebben gelezen hoor ik graag wat zij ervan vonden.
Wordt het tijd om maar gewoon op te houden met de NOS en hun VS- en oorlogspropaganda?
