De afgelopen weken is het duidelijk geworden dat Rusland haar militaire capaciteiten opbouwt in Syrië. Hoewel de Russen de Syrische president Bashar al-Assad al sinds het prille begin van de burgeroorlog steunen, is er niet eerder sprake geweest van dusdanige militaire betrokkenheid. Direct na aanvang van de eerste Russische bombardementen zitten de westerse leiders al met de handen in het haar. De Russen bombarderen namelijk niet alleen de Islamitische Staat (IS), maar tevens doelwitten van de westerse proxy het Vrije Syrische Leger (VSL).
Het wordt tijd dat we de waarheid onder ogen zien: ruim een jaar aan geallieerde bombardementen op IS en andere radicaal islamitische doelwitten hebben de macht van de terroristische groeperingen niet ingeperkt. IS heeft zelfs in bepaalde delen van Syrië en Irak aanzienlijke terreinwinst geboekt. Ook heeft de westerse steun aan zogenaamde ‘gematigde’ milities ervoor gezorgd dat de situatie in Syrië ernstig is geëscaleerd. Bovendien heeft het ook een gigantische migratiegolf richting Europa in gang gezet.
Er zijn weinig lessen getrokken uit de Irakoorlog. Het verwijderen van seculiere dictators heeft in zowel Irak, Syrië en Libië geleid tot de groei van islamitische terreurbewegingen. Verder blijken de westers gesteunde milities uiterst onbetrouwbaar. In talrijke gevallen is het gebleken dat het VSL zijn operaties coördineert met IS. In eerdere artikelen kon u lezen hoe het VSL westerse wapens overdroeg aan IS en hoe veel VSL-strijders overliepen naar radicaal islamitische groeperingen.
De internationale coalitie tegen IS wordt gekenmerkt door incompetentie. Aanvankelijk riepen westerse leiders, zoals de Amerikaanse president Barack Obama en de Britse premier David Cameron, openlijk op tot het aftreden van Assad.
Vier jaar later is hun standpunt sterk veranderd. Cameron is ondertussen afgeweken van zijn anti-Assad koers en ook de Duitse bondskanselier Angela Merkel gaf aan dat er een dialoog met de Syrische president moet worden geïnitieerd. Ook Obama spreekt feitelijk niet meer over het afzetten van Assad. Alleen de Fransen zijn nog eigenwijs en willen dat de president opstapt, maar dit past prima bij de staat waarin Frankrijk momenteel verkeert. De Franse regering maakt er zowel in eigen land als op het wereldtoneel een grote puinhoop van.
De Russen hebben geen halve maatregelen genomen. In de provincie Latakia wordt er momenteel gewerkt aan een reusachtig militair complex, waar ongeveer 1000 man aan personeel gehuisvest zal worden. Een schril contrast met de internationale coalitie, wiens bombardementen sterk tekort komen in kwantiteit. Ook Nederland slaat weer eens een modderfiguur, toen bleek dat er niet genoeg bommen op voorraad waren.
Op woensdag 1 oktober zijn Russische gevechtsvliegtuigen begonnen met het bombarderen van vijandelijke stellingen. De Russen doen wat de rest van de wereld eigenlijk al lang geleden had moeten doen: IS, het onbetrouwbare VSL en andere terroristische groeperingen bij de wortel uitroeien.
Uiteraard kon Poetin rekenen op een storm van kritiek afkomstig van Cameron evenals de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry. Volgens hen zou de Russische president van de gelegenheid gebruik maken om ook de ‘gematigde’ vijanden van Assad aan te vallen.
Natuurlijk is dit weer een typisch geval van selectieve verontwaardiging. Niemand lag er van wakker toen het uitkwam dat Turkije misbruik maakt van de situatie door voornamelijk Koerdische doelwitten te bombarderen in plaats van IS.
Wederom is het Rusland dat ons aantoont wat de meest realistische oplossing is voor het Syrische vraagstuk: Assad in het zadel houden en zowel IS, het VSL en andere radicale terreurorganisaties met de grond gelijk maken. Wie had er ooit kunnen denken dat 25 jaar na de val van het communisme uitgerekend Rusland een leidende rol zou nemen in de bestrijding van het kwaad?
