POLITIESTAAT NEDERLAND

Bijna dagelijks zien wij voorbeelden voorbij komen van excessief politiegeweld, wat tot voor kort slechts toebehoorde aan landen waar men het met het begrip democratie niet zo nauw nam.

Nog geen twee jaar geleden spraken wij als Nederlandse bevolking schande over het fascistische politiegeweld in landen als Frankrijk en Spanje, een fascistisch gedachtegoed wat echter werkelijkheid is geworden in onze steden en dorpen.

Na een wat aarzelend begin tijdens schermutselingen met zich -terecht- verdedigende boeren, heeft onze zwart-gele brigade nu de smaak te pakken, en gebruiken zij zelfs excessief geweld tegen minderjarige kinderen (Nunspeet 5 december 2020).

Hoe heeft het zover kunnen komen dat een beroepsgroep die in het leven is geroepen voor onze bescherming, en die van onze belastingcenten wordt betaald, zich volledig tegen het volk heeft gekeerd en daarbij stelselmatig de grenzen van fatsoen, empathie en menswaardigheid overschrijdt?

Regelmatig hoor ik na het stellen van dit soort vragen de verwijten voorbij komen: ja maar die mensen vragen er zelf om, maar is dit ook zo?

Ik ben geen agent, en weet uiteraard niet onder welke stress of groepsdruk -indoctrinatie- zij staan, maar volgens mij is het eerste wat je bij aanvaarding van dit ambt leert: het de-escaleren van een situatie. Punt.

Als ik echter het optreden van onze zwart-gele brigade voorbij zie komen in de vele, vele filmpjes die hiervan inmiddels zijn, dan is er van de-escslatie geen sprake maar eerder van olie op het vuur gooien.

Is het een gebrek aan training, en groepscoaching, dat onze agenten tegenwoordig slechts excessief geweld kunnen gebruiken, en hierbij weigeren elkaar te coachen, of is het slechts een gebrek aan persoonlijkheden die boven het eigen ego durven uit te stijgen, en handelen zoals zij in hun eed gezworen hebben: naar eer en geweten.

Ik kan me niet voorstellen dat iedere agent -en BOA by the way- een machtswellusteling is die er niet voor terugdeinst om zelfs minderjarige kinderen te mishandelen, om hier een soort misselijkmakende erkenning van de eigen ‘verhevenheid’ aan te ontlenen, maar dat wordt me wel verdomd moeilijk gemaakt.

Het is schokkend om te constateren dat de gemiddelde burger tegenwoordig beter op de hoogte is van de wet, dan de dienders die hem moeten uitvoeren, en dit overduidelijke gebrek aan kennis vertaald zich in een non-communicatie vanuit de zijde van de zwart-gele boys and girls.

Geweld is zo’n beetje de enige taal die onze dienders nog spreken, en ik kan me niet aan de mening onttrekken dat velen dit een uitstekende manier van communiceren vinden.

Doe ik met dit schrijven de agenten tekort die wel naar eer en geweten handelen? Ja, ongetwijfeld. Zolang zij echter werkeloos blijven toekijken hoe hun geweld verheerlijkende collega’s hun -voorheen- eerzame beroep te schande maken, zullen zij, de goeden, zoals zo vaak onder de kwaden moeten lijden.