De EU heeft zich onsterfelijk belachelijk gemaakt door Polen op het matje te roepen in het kader van de nieuwe mediawet. De mediawet zou namelijk de onafhankelijkheid van de staatszender inperken. Dat is alleszins opmerkelijk, want van een staatszender verwacht men toch niet anders dan dat zou de mening verkondigen van de staat, of degene die op dat moment de staat controleert. Toch hebben veel mensen -ten onrechte- het idee dat een staatszender onafhankelijk en kwalitatief nieuws brengt. Daar valt een hoop op af te dingen.
In 2014 kwam de Duitse journalist Udo Ulfkotte met het boek ‘Omgekochte journalisten‘, waarin hij een onthutsend beeld schept van de Duitse journalistiek die door middel van een netwerk van belangengroepen en subsidiepotjes worden gestuurd om op een bepaalde manier te schrijven over het nieuws. In het geval van Ulfkotte ging het om de Amerikaanse buitenlandse politiek. Hij was overigens geen journalist bij een lokaal suffertje, maar werkte bij de Frankfurter Allgemeine Zeitung, het NRC Handelsblad van Duitsland. Let wel dat de EU-commissaris die maatregelen tegen Polen wil ondernemen uit Duitsland komt, waar niet alleen de media gepiepeld wordt maar ook verkiezingsfraude plaatsvindt.
Dit gebeurt ook in Nederland en wel bij ons o zo ‘betrouwbaar’ en ‘onafhankelijk’ nieuwsmedium NOS. Onlangs schreef Janneke Monshouwer het eerste deel van een drieluik over de censuur bij de NOS. In haar boekverhaalt zij over haar 30 jaar aan ervaring bij de NOS als programma-maakster. Ze schreef daarin dat de NOS eigenlijk maar van een beperkt aantal bronnen gebruikt maakt, voornamelijk de grote Britse en Amerikaanse persbureau’s, iets waar we op deze site al eerder over berichtten.
Maar waar zijn de concrete voorbeelden dan van misleiding, hoor ik u zeggen? Nou, onlangs werd bekend dat er door de Publieke Omroep een professioneel model werd ingezet om een oorlogsslachtoffer te verbeelden voor een liefdadigheidsactie. Media-ethicus Huub Evers zei hierover het volgende:
Ik denk dat je hier toch wel het woord misleiding mag gebruiken.
Dat is echter nog niet de enige keer dat de NOS in fout ging. Zo beweerde de NOS in 2014 glashard dat president Poetin van Rusland een Britse journalist negeerde, terwijl uit televisiebeelden elders bleek dat hij de journalist wel degelijk te woord had gestaan. De misleiding geldt niet alleen voor volwassenen, maar des te meer voor kinderen. Het zogenoemde ‘Jeugdjournaal’ als onderdeel van de staatsomroep is de natte droom van Joseph Goebbels, waarin ook misleidende informatie wordt gegeven over het Palestijns-Israëlisch conflict.
De suggestie dat een staatsjournaal objectief en onafhankelijk is is gewoon absurd, en het is nog gekker dat ongekozen overheidsfunctionarissen als een EU-commissarissen menen een democratisch gekozen regering voor te kunnen schrijven wat onafhankelijke media zijn. Het is de wereld op zijn kop.
