Onderstaande documentaire geeft een duidelijke inkijk in de internationale wapenhandel van vandaag de dag.
Het aparte is vooral dat er helemaal niets schimmigs aan is. Gewoon een grote tent middenin – in het jaar van de opnames van deze documentaire – Jordanië waar wapenfabrikanten van de VS, Rusland, China, etc. vrolijk naast elkaar staan en hun wapentuig aan generaals van over de hele wereld proberen te verkopen.
Vooral dankzij ISIS doet het militair industrieel complex wereldwijd weer geweldige zaken. De VS die meer dan de helft van deze markt in handen heeft (totale markt in 2013 was 402 miljard dollar), en daarmee verreweg de grootste wapenproducent wereldwijd is, zou ISIS wel eens een bedankkaartje mogen sturen want ISIS levert de VS grote verdiensten op via hun wapenverkoop aan alle partijen in die regio.
SOFEX is where the world’s leading generals come to buy everything from handguns to laser-guided missile systems. It stands for “Special Operations Forces Exhibition Conference” and it’s essentially a trade-show where just about anyone with enough money can buy the most powerful weapons in the world.
Wat vervolgens nog vervreemdender is, is dat die wapens niet zozeer tegen andere naties worden gebruikt maar vooral worden gebruikt tegen de eigen bevolking om deze zo te onderdrukken… Een bijzondere manier kortom van het geven van ontwikkelingssteun door de VS… Al met al een verbijsterende inkijk in het hedendaagse militair industriële complex.
Dat oorlog een goede handel is, is overigens niet nieuw. Triest genoeg wordt het telkens duidelijker dat de 2de wereldoorlog ook een paar grote profiteurs kende. Internationale bankiers maar ook grote corporaties steunden vrolijk de oorlog aan beide kanten en verdienden zo ook aan beide kanten flink. In het boek van de Belgische auteur Jaques Pauwel:Big Business met Nazi-Duitsland (2009) komt in detail aan bod hoe deze bancaire en corporate belangen lagen. Om een indruk te krijgen van dat boek is dit online artikel een goede introductie: “Geen Blitzkrieg zonder Ford, IBM en General Motors“. Hieronder een korte omschrijving van het boek zelf.
Hitler kwam aan de macht dankzij de steun van de traditionele elites, vooral die van de grote industriëlen en bankiers. Duitslands big business werkte nauw samen met Hitlers regime en profiteerde van zijn oorlogspolitiek. Het Derde Rijk was een hel voor de gewone mens, maar een Shangri-La voor het grootkapitaal.
Ook in andere landen snakte big business naar de komst van een ‘sterke man’. In Frankrijk bijvoorbeeld, in België en in Nederland. En ook in de Verenigde Staten, waar de grote bedrijven dankzij Hitler grof geld verdienden met de export van brandstof en rubber naar nazi-Duitsland. Nog meer winst leverden hun filialen in Duitsland zelf, zoals de Fordfabriek in Keulen, waar oorlogsmaterieel voor de nazi’s werd geproduceerd.
De bedrijfsleiders hadden al snel door dat nog meer geld verdiend kon worden door leveringen aan álle oorlogvoerende landen, inclusief Engeland en de Sovjet-Unie. Oorlog betekende winst, van welke kant het geld ook kwam. Big business met nazi-Duitsland legt uit hoe Amerika’s big business verslaafd raakte aan oorlog, en dat tot op de dag van vandaag gebleven is.
Kortom oorlog voeren is al een hele tijd gewoon duidelijk aanwijsbaar in het belang van een vrij selecte “toplaag”. De middenklasse mag betalen voor de oorlogen via directe belastingen en rente op de opgelopen staatsschuld door de oorlog, en de onderklasse mag het kanonnenvoer leveren… Iedereen blij… toch?
Heeft Costa Rica het dan toch beter bekeken met de afschaffing van het leger en de focus op hernieuwbare enerige, natuurbescherming en het aantrekken van toeristen?
