Dr. Paul Craig Roberts was staatssecretaris economische politiek op het departement van financiën ten tijde van president Reagan en redacteur bij de Wallstreet Journal. Hij was columnist voor Business Week, Scripps Howard News Service en Creators Syndicate. Roberts gaf college aan meerdere Universiteiten. Zijn columns trekken een wereldwijde belangstelling. De recente boeken van Roberts zijn ‘The failure of Laissez Faire’, ‘Capitalism en Economic Dissolution of the West’, ‘How America was Lost’ en ‘The Neoconservative threat to the New World Order.’
De website van Paul Craig Roberts wordt door meer mensen overal in de wereld vertrouwd dan de Washington Post, New York Times, CNN, Fox News, BBC, of welke westerse gedrukte of TV media dan ook. De columns van Roberts vinden hun weg in vele talen. Zijn boeken werden vertaald in het Russisch, Chinees, Duits, Frans, Turks en Spaans.
De website van Roberts is op de lijst van tweehonderd ‘fake nieuws’ verspreiders gezet. De aantijging is niet dat Roberts onzin schrijft, maar dat hij een ‘agent van Moskou’ is. Het moet niet gekker worden. De tijden van McCarthy, die in de jaren vijftig een heksenjacht tegen de ‘commies’ ontketende, dreigt terug te keren. Nu om mensen als Roberts, die een luis in de pels zijn van New York Times, Washington Post, CNN, Fox etc. het zwijgen op te leggen. Hoewel steeds minder mensen de mainstreammedia nog zien als een betrouwbare informatiebron, geven de krachten achter de ‘officiele’ kanalen zich niet zo gemakkelijk gewonnen. Het project ‘Fake News’ wordt ingezet om het volk weer terug in het hok te krijgen, waardoor ze geen andere informatie meer krijgen dan die via de goedgekeurde kanalen komt. Dat die kanalen al lang bezig zijn met het verspreiden van nepnieuws wordt onweerlegbaar aangetoond door onder andere John Pilger.
Ondanks de grote groep lezers van Roberts, wordt zijn werk financieel ondersteund door slechts een beperkt aantal mensen. Roberts zegt hierover het volgende: ‘Als het geld daar naartoe zou vloeien waar naar de waarheid wordt gezocht, dan zou er meer worden gedaan om het zoeken naar waarheid te bevorderen’. Roberts ontvangt voor zijn werk namelijk geen geld van de overheid, van bedrijven en evenmin van stichtingen. Stichtingen die hem financieel zouden steunen worden onmiddellijk geschrapt van de ‘New York en Washington dinner party list’. Wat zoveel betekent als ‘je hoort er niet meer bij’.
Op de site van Roberts staan geen advertenties, ondanks het feit dat adverteerders maar al te graag zouden willen. Roberts doet dit niet, omdat het zijn geloofwaardigheid bij de financiële ondersteuners zou aantasten. Zijn belangrijkste reden hiervoor is echter dat hij als gevolg hiervan afhankelijk zou worden van adverteerders, die hun eisen gaan stellen aan wat hij schrijft. Dus als hij niet zou schrijven wat hen welgevallig is, er geen advertenties meer worden geplaatst.
Paul Craig Roberts is een van de zeldzame helden, die niet het verhaal maar wat het in werkelijkheid is, zo hoog in het vaandel heeft staan dat hij niets doet wat zijn onafhankelijkheid zou kunnen aantasten. Die onafhankelijkheid is echter betrekkelijk. Ook Roberts blijft afhankelijk van mensen die geld over hebben voor betrouwbare en waarachtige informatie. Hij verwoordt het als volgt: ‘Als mensen de waarheid niet willen ondersteunen, dan verdienen ze die waarheid niet en zullen ze het ook niet krijgen’. Met andere woorden, wat is het ons waard om betrouwbare informatie te krijgen? In deze wereld draait heel veel om geld. Zoveel dat steeds meer mensen al allergisch worden van het woord ‘geld’. Toch, zolang we de gedroomde geldloze samenleving nog niet hebben, ontkomen we er niet aan dat er geld nodig is om betrouwbare informatie te kunnen geven. Het is onredelijk om van mensen te verwachten dat ze zich bij wijze van spreken dag en nacht, jaar in jaar uit blijven inzetten om hun medemensen van nieuws te voorzien, zonder daarvoor geld te krijgen. Bovendien, wie betaalt de reiskosten, de onderzoekskosten etc. laat staan de privé rekeningen van deze bevlogen mensen?
Ad Broere, hoofdredacteur De Vrije Media
